Sola Sciptura ( dosłownie Jedynie Pismo) to fundamentalna zasada protestantyzmu. Stykamy się z nią we wszystkich Kościołach protestanckich (ewangelickich) i ewangelikalnych. Głosi Ona prymat Słowa Bożego przy odrzuceniu tradycji i magisterium nauczającego. Oznacza to, że Jedynie Pismem tłumaczy się istotę wiary i moralności. Skupia się Ono na natchnieniu, autorytecie, nieomylności, jasności, skuteczności oraz samowystarczalności Biblii. Inaczej mówiąc, Pismo Święte da się wytłumaczyć przy pomocy wspomnianych zasad. Natchnienie daje Boskie przyzwolenie i Boski sprawstwo, autorytet sprawia, że można, a nawet trzeba, opierać się na Nim jako podstawie wiary, nieomylność decyduje o jedynym i wyłącznym skupieniu prawdy właśnie w Biblii, jasność daje nam precyzję w Jego rozumieniu, skuteczność powoduje możność zastosowania Jej w życiu, wreszcie samowystarczalność nakazuje wyłączność Pisma bez uciekania się do ludzkich praktyk.
O Sola Scriptura pisali już autorzy starożytni: Wigilancjusz (IV/V w.) i biskup Turynu Klaudiusz (IX w.), a w średniowieczu Waldo i waldensi (od XII w.). Jan Wiklef i lollardzi (od XIV w.), Hus i Hieronim z Pragi, husyci i bracia czescy (również od XIV w.), a w dobie renesansu Marcin Luter i inni reformatorzy. Wszyscy oni zwrócili uwagę na te fragmenty biblijne, które potwierdzają prawdziwość Słowa Bożego. Na plan pierwszy wysuwa się tutaj nieomylność Biblii. Świadczą o tym następujące cytaty: 2 Sm 23, 2; J 16, 13 2 Tm 3, 16; 1 Kor 2, 13; 1 Tes 2, 13 2 P 1, 21; Hbr 1,1. Wszystko to potwierdza niewątpliwie prawdę, która jest zawarta w Piśmie Świętym.
2 Sam 23,2 Duch Pana przemawia przeze mnie, A słowo jego jest na języku moim.
Jana16: 13) lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi.
2 Tym 3:16-17 Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.
1 Tes 2: 13 A przeto i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa.
2 P 1:21 Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.
Hebr. 1:1-3 Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków;(2) ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył.(3) On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach
